1930’lu-1940’lı yıllar, Anadolu genelinde ekonomik koşulların Cumhuriyet öncesine göre çok daha iyi, ancak yine de yetersiz olduğu dönemlere tesadüf etmektedir. Bunda, Anadolu’da yaşanan tarımsal verimsizliğin yanı sıra, İkinci Dünya Savaşı’nın da öncesiyle sonrasıyla olumsuz etkileri mevcuttur. Kurtuluş Savaşı sürecinde işgalcilerin yaptıkları tahribatların yaraları henüz sarılırken, 1929-1930 yıllarında ülkede etkisini gösteren Büyük Dünya Ekonomik Bunalımı da 1930’lu yıllarda ülkenin iktisadi ve sosyal bakımdan gelişimine darbe vurmuş, 1940’lı yıllarda Türkiye’de kat edilecek mesafenin uzamasına neden olmuştur. Bu dönemlerde, ülke genelinde şehir merkezlerinin durumuna örnek teşkil etmesi bakımından Giresun merkez kazadaki esnaf ve zanaatkârlara dair veriler, zikredilen yıllarda iş kollarına dair fikir vermektedir. Bu verileri de Giresun basınından (Akgün, 8 Haziran 1939) elde etmiş bulunmaktayız:
Giresun kaza merkezinin nüfusu 1940 yılında 16.273’tür (20 İlkteşrin 1940 Genel Nüfus Sayımı, DİE 1285, s. 15). Kaza nüfusuna göre kazada yer alan, yukarıda belirtilen iş kolları miktarının ve sayılarının genel olarak yeterli olduğu düşünülmektedir. Yukarıdaki verilerin alıntı yapıldığı gazetede, verilerin nereden temin edildiğine dair bilgi yoktur. Veriler arasında dikkat çekici olan, kazada bakkaldan sonra en çok kahvehanelerin bulunmasıdır. Ayrıca Giresun’da Osmanlı döneminden Cumhuriyet dönemine intikal eden, adı Giresun’la birlikte anılan bakırcılık ve kalaycılığa dair bir veri bulunmaması da ilginçtir. Verilerde her ne kadar zikredilen dönemde Giresun’daki mevcut sektörlerin tümü yer almasa da kayda geçmiş kısmı şehrin geçmişine ışık tutması açısından oldukça önemlidir. Mevlüt KAYA