Çocukluğumuzun ve gençliğimizin en renkli simalarından biriydi.Babamın deyişiyle en az 20 obaya yol yaptırılmasına öncülük etmiş iyi bir insandı...Benim çocukluğumda araba yolu Karadoğa’ya kadardı.O zamanların kamyonculuğu da yolculuğu da oldukça zordu.Uzun ve çileli bir yolculuğun ardından Karadoğa’ya ulaşılırdı.Haravalı katırcılar kiralanır, eşyalar yüklenir, çoluk çocuk,inek,dana ve daha ne varsa önlere katılır, obalara varılırdı…Meryemoğlu Mehmet Özkul da bu efsane olmuş kamyonculardan biriydi.Espiye’de fındık ve zahire ticaretiyle uğraşıyordu.Aynı zamanda obalara nasıl yol ulaştırabiliriz diye de kafa yoruyordu.
1973 yılında Espiye Belediyesi’nin dozeri ile(Merhum Kemal Şahan dönemi) Karadoğa’dan Harava-Köm Obası istikametine yol açma çalışmalarına başladılar.Biz de her gün obamızdan çıkıp arkadaşlarla çalışmaları izlemeye geliyorduk.Dozer de şimdikiler gibi değildi.Ufacık halatlı diye tabir edilen cinstendi.Sık sık arızalanır günlerce tamiri beklenirdi.Kırılan paletlere sürekli kaynak yapmak gerekti.Ayrıca yakıt,yağ gibi malzemeleri ulaştırmak oldukça zordu.
Yıllar sonra oğlu fındıkçı İsmail Özkul şunları söyledi:’’Bir keresinde dozere yağ lazım olmuştu.Önce Espiye’den tomruk arabasıyla Akpınar’a geldim.Akpınar’dan 7 kiloluk yağ tenekesi sırtımda Çorak başında bulunan Kurugöl’e kadar getirdim.’’…Yol binbir zorlukla Kurugöl denilen mevkiye çıkarıldı.Her gün yüzlerce insan bir şenlik havasında çalışmaları yakından takip ediyordu.Kurugöl’den bir hat Güven yaylasına,bir hat Karaovacık tarafına bir hat da Kütüklük üzerinden Çakıl yaylasına verildi.Kurugöl mevkiine kahvehane,çadır ve dükkan kuruldu.Burası uzun yıllar yöre insanının uğrak yeri oldu.Yollar obalara indikçe burası da eski sessizliğiyle başbaşa kaldı.Kısapür obası başından Karaovacık pazarına inen yol kısa sürede tamamlandı.İlk dozerin ve kamyonun Karaovacık pazarına inmesi görülmeye değerdi.Kesin olmamakla birlikte Karaovacık pazarına inen ilk kamyonun Meryemoğlu merhum Hacı Osman Önal'ın Reosu olduğunu öğrendim.O günün tanıklarına göre ortalık adeta mahşer yeri gibiydi.İnsanlar uzun süre araçların başından ayrılamadı sevincinden ağlayanlar oldu…Mehmet abi ve ekibi bütün yorgunluklarını unutup yeni çalışmalara doğru yol aldılar..Çok hayırsever bir insandı.Okul aile birliklerinde de yıllarca çalışarak eğitime hizmet verdi.Ve o da her fani gibi 1981 yılında bu dünyaya veda etti.Şimdi belediye mezarlığının girişinde sağ tarafta geleni geçeni seyreder durur…Karaovacık yolunun mimarı Mehmet amcayı ve bu yolda emeği geçenleri rahmetle anıyorum…
Not:Bilgilerde noksanlıklar olabilir.O günleri hatırlayanlardan yazmalarını bir de varsa çocuklarında veya tanıdıklarında bir foto yollamalarını rica ediyorum..
Foto1.Karaovacık/1990'li yıllar.(İbrahim Yılmaz arşivi)
